አቡነ ተክለሃይማኖት

እዚያ ቦታ ላይ መገኘታቸው አባ መልአኩን ግራ አጋብቷቸዋል። እሳቸው ብቻ ሳይሆኑ በመንበረ ፓትሪያርኩ ጊቢ አብረዋቸው በአንድ ክፍል እንዲዳበሉ እና እንዲጠብቋቸው ትእዛዝ የተሰጣቸው አባ ገ/ሚካኤልም ግራ ተጋብተዋል። ጥቂት ቀናት እንደተላመዱም እንዲህ ሲሉ ይጠይቋቸዋል።

“አባቴ ከየት ነው የመጡት!?” ይሏቸዋል አባ ገ/ሚካኤል።

“ከወላይታ ሶዶ።”

“ከእዚያ ምን ያደርጋሉ?”

“አስተምራለሁ።”

“ምን ያስተምራሉ?”

“መንፈሳዊ ትምህርት ነው፤ ወንጌል አስተምራለሁ።”

“ታዲያ አሁን ወደዚህ የመጡት ለምንድነው?”

“የመጣሁትማ ጠርተውኝ ነው።”

“ማነው የጠራዎት?”

“ቅድም ያመጡኝ ሰዎች ናቸው…ከእሳቸው ጋ ቆይ ያሉኝ።”

“ለምን ጉዳይ ነው የጠሩዎት?”

“አላውቅም።”

እኚህ አባት በትክክልም ለምን እንደተገኙ አያውቁም። እንዳውም እሳቸውን ያሳዘናቸው የብፁ አቡነ ቴዎፍሎስ በነበረው መንግስት መታሰር ነበር።

አባ መልአኩ ምክንያቱን በማያውቁት ጉዳይ ቆዩ መባላቸው ስልችት ብሏቸዋል። እና አንድ ቀን ጠባቂያቸው ወደጎረቤት ሄድ እንዳሉ እሳቸው ጊቢውን ጥለው ሄዱ።

ጠፉም ተባለ። የደርግ ደህንነቶች ፍለጋውን አጧጧፏት። ባህታዊው ቢጫ ሸማቸውን እንደተከናነቡ፣በባዶ እግራቸው፣ እግራቸው ወዳመራቸው ሲገሰግሱ ተያዙ።

እንግዲህ እኚህ መሾማቸውን ያላወቁ አባት ነበሩ የኢትዮጵያ ኦርቶዶክስ ተዋህዶ ቤተክርስቲያን ፓትሪያርክ ሆነው የተሾሙት፤ብፁዕ አቡነ ተክለሃይማኖት።

በተሾሙ ጊዜም ሹመቱን አልቀበልም፣ “መንበሩ ለእኔ አይገባም!” ብለው ነበር። አምርረውም አልቅሰዋል። እንዳይሰወሩም ጥበቃ ተሰማርቶባቸው ነበር።

አንድ ለመውጫ፥

የወቅቱ መንግስት ኮሚኒስት ነውና ብፁዕ አቡነ ተክለሃይማኖትን መንበረ ጸባኦት ቅድስት ሥላሴ ቤተክርስቲያንን አስመልክቶ ያናግሯቸዋል፥

“…አባታችን ይህንን ካቴድራል ወደ ሙዚየምነት ልንቀይረው እንፈልጋለን። ሌላ አለም ላይ እየተለመደ የመጣ ነው። ቤተ እምነቶች ወደ ሙዚየምነት እየተለወጡ ነው። እኛም አስበናል!” ይሏቸዋል።

እሳቸውም ድፍረታቸው እያስደነቃቸው፥

“ታዲያ ምን ችግር አለ። ትችላላችሁ! …ግን ያንን ማድረግ የምትችሉት እኔን ገድላችሁ ነው!!” ብለዋል።

በነገራችን ላይ ብፁዕ አቡነ ተክለሃይማኖት አብዝተው የሚጾሙ እና የሚጸልዩ ነበሩ። ከእዚህ ምድር በድካም ሲያልፉም የሰውነት ክብደታቸው 25 ኪሎ ደርሶ ነበር።

የኢትዮጵያ ኦርቶዶክስ ተዋሕዶ ቤተክርስቲያን በየዘመናቱ እንደተፈተነች ነው። የገዛ ልጆቿ፣ አገልጋዮቿ ሳይቀር እንደይሁዳ አሳልፈው ሰጥተዋት ያውቃሉ። ግን ሁሉንም አልፋ ዘመናትን ስትሻገር ነው የምትገኘው።

በረከታቸው ይደርብን።